Mięczak zakaźny u dzieci – przyczyny, objawy i leczenie

Mięczak zakaźny u dzieci, z języka łacińskiego molluscum contagiosum virus, jest to choroba skóry wywoływana przez wirusa MCV, pochodzącego z rodziny pokswirusów – tej samej, z której pochodzi wirus ospy prawdziwej. Mięczak zakaźny objawia się pojawianiem się wykwitów skórnych w formie niedużych, wypukłych guzków, w środku guzki wypełnione są kaszowata treścią, natomiast z zewnątrz, posiadają bardzo charakterystyczne wgłębienie na środku. Czy mięczak zakaźny u dzieci jest niebezpieczny? Jak dochodzi do zakażenia wirusem mięczaka zakaźnego i na czym polega choroba?

Przyczyny powstawania mięczaka zakaźnego

Mięczak zakaźny to choroba wirusowa, dotykająca głównie dzieci oraz młodzież, a także osoby z osłabioną odpornością. Na rozwój mięczaka zakaźnego wyjątkowo podatne są osoby z atopowym zapaleniem skóry. Jeśli chodzi o sposób zakażenia mięczakiem, to dochodzi do niego poprzez bezpośredni kontakt z zakażoną skórą, ale również za pośrednictwem przedmiotów użytku codziennego takich jak ręczniki, ubrania itp. Wirus mięczaka zakaźnego MCV namnaża się głównie w naskórkowej warstwie skóry. Wylęganie się wirusa trwa od 2 do 6 tygodni. Mięczak zakaźny często pojawia się w różnych partiach ciała w wyniku autoinokulacji – chory sam przenosi wirusa na inne okolice ciała.

Objawy mięczaka zakaźnego

Podstawowym objawem wskazującym na zakażenie mięczakiem zakaźnym jest pojawienie się na skórze niewielkich zmian skórnych. Zmiany zwykle występują grupowo, jednak może się też zdarzyć, że pojawi się tylko jedna krostka, która początkowo może utrudnić diagnostykę, jednak na wizycie dermatologicznej, lekarz bez trudu z pomocą mikroskopu rozpozna obraz kliniczny mięczaka zakaźnego i wdroży leczenie.

Zmiany skórne spowodowane przez mięczaka zakaźnego mają postać niewielkich, napiętych kopulastych grudek, na środku których występuje charakterystyczne wgłębienie. Pojedyncza zmiana ma zwykle około 1-5 mm średnicy, w dotyku twarda, gładka, w kolorze cielistym, lub odcieniu perłowo białym. Mięczak zakaźny najczęściej pojawia się na tułowiu, w okolicach pachwin, stawów oraz dołów pachowych. Mięczak zakaźny może powodować ból oraz swędzenie, a wokół zmian skórnych czasami pojawia się rumień skóry.

Jak powinno przebiegać leczenie mięczaka zakaźnego?

Mięczak zakaźny zwykle ustępuje samoistnie i trwa to około 6 do 9 miesięcy. Atopowe zapalenie skóry, oraz zaburzenia odporności mogą spowodować trudniejszych przebieg choroby, a także skutkować koniecznością wdrożenia leczenia. Lekarze dermatolodzy mają wciąż zróżnicowane zdanie i zalecenie, jeśli chodzi o leczenie mięczaka zakaźnego.

Różnice w zaleceniach wynikają z tego, że z jednej strony mięczak zakaźny to łagodna choroba o właściwościach samoograniczających. Z drugiej strony natomiast to choroba zakaźna, która łatwo może się rozszerzać. Ostateczną decyzję o wdrożeniu leczenia lekarz podejmuje na podstawie analizy danego przypadku. Jeżeli zmiany skórne są bardzo rozsiane, utrzymują się długo, występują u bardzo małych dzieci w wieku niemowlęcym czy przedszkolnym, a także jeśli chory dodatkowo cierpi na atopowe zapalenie skóry, wówczas konieczne jest wdrożenie terapii.

Metody leczenia mięczaka zakaźnego

Leczenie mięczaka zakaźnego polega na:

• przyjmowanie leków przeznaczonych do stosowania miejscowego – najczęściej to roztwór wodorotlenku potasu, imikwimod, stężony roztwór azotanu srebra, jodyna, 0,5% roztwór podofitoksyny, tretunoina, kwas mlekowy oraz kwas salicylowy.
• leczenie fizykalne – elektrokoagulacja, łyżeczkowanie, krioterapia, lub laseroterapia.
• stosowaniu doustnych leków przeciwwirusowych.

Jeżeli chodzi o fizykalną walkę ze zmianami skórnymi spowodowanymi mięczakiem zakaźnym, to warto pamiętać, że związana jest ona z bólem, krwawieniem i powstawaniem blizn oraz przebarwień. Najczęściej stosowane jest łyżeczkowanie, które może być wykonywane zarówno u dzieci jak i u dorosłych. Ostateczną decyzję o metodzie leczenia podejmuje lekarz prowadzący, na podstawie badania oraz wywiadu z pacjentem.