Łuszczyca

Łuszczyca to przewlekła choroba dermatologiczna, która cechuje się zwiększoną proliferacją naskórka. W etiologii choroby mają swój udział czynniki genetyczne, immunologiczne, jak i zapalne. Tło genetyczne choroby potwierdza między innymi fakt, iż obecność łuszczycy u obojga rodziców wiąże się z 70% ryzykiem wystąpienia tego schorzenia u dziecka.

Jednak przyczyny łuszczycy w odniesieniu do genetyki nadal nie są jasno określone, ponieważ geny, odpowiedzialne za wystąpienie tego schorzenia nadal nie zostały poznane. Łuszczyca skóry w odniesieniu do obrazu klinicznego jest zróżnicowaną jednostką chorobową i dotyczy około 2% populacji.

Rodzaje łuszczycy

Łuszczyca nie jest jednorodnym schorzeniem. Istnieje bowiem jej kilka typów klinicznych, do których należy:

• łuszczyca zwykła (inaczej łuszczyca pospolita – psoriasis vulgaris) – najczęściej spotykany rodzaj łuszczycy. Ten typ choroby dotyczy nawet 90% wszystkich przypadków, typowa lokalizacja grudkowych wykwitów skórnych w tym typie to łokcie oraz kolana. Dla tej odmiany charakterystyczna jest także łuszczyca skóry głowy;
• łuszczyca zadawniona – jest wynikiem nie podjęcia leczenia lub jego nieodpowiedniego prowadzenia, ten typ charakteryzuje się obecnością grubej warstwy łuski;
• łuszczyca odwrócona – zajmuje powierzchnie zgięciowe stawów – czyli odwrotnie niż w postaci zwykłej, w której zmiany lokalizują się na powierzchni wyprostnej stawów. W tej odmianie rzadko spotykamy typową łuskę łuszczycową, a zmiany skórne mogą mieć charakter sączący;
• łuszczyca brodawkująca – ten typ cechuje się przede wszystkim nierównomiernym przerostem naskórka;
• łuszczyca wysiękowa – zlokalizowana jest najczęściej w okolicy fałdów skórnych i może towarzyszyć odmianie stawowej;
• łuszczyca brudźcowa – to postać należąca do łuszczycy wysiękowej, która charakteryzuje się obecnością przerosłych i uwarstwionych strupów;
• łuszczyca kropelkowata (grudkowa) – wykwity skórne charakteryzują się niewielkimi rozmiarami (można je porównać do rozmiarów łebka od szpilki), jednak zajmują znaczne powierzchnie skóry;
• łuszczyca plackowata – odmiana charakteryzująca się obecnością dużych, żywoczerwonych, zlewających się zmian skórnych;
• łuszczyca stawowa – zmiany w obrębie stawów mogą dotyczyć stawów międzypaliczkowych palców rąk i stóp, a same stawy są zajęte w sposób niesymetryczny. Typ zniekształcający łuszczycy stawowej charakteryzuje się często zajęciem stawów kręgosłupa. Łuszczyca stawowa często wymaga różnicowania z reumatoidalnym zapaleniem stawów;
• łuszczyca uogólniona – typ łuszczycy o ciężkim przebiegu, może współwystępować z łuszczycą krostkową i stawową;
• łuszczyca krostkowa – jedna z najcięższych odmian łuszczycy. Obecne są tutaj wykwity w postaci krost. Zmiany skórne mogą się ze sobą zlewać, co może prowadzić do spełzania naskórka (nazywanego objawem Nikolskiego).

Łuszczycę można podzielić na typy także pod względem lokalizacji zmian skórnych:

• łuszczyca skóry – typowa postać choroby, najczęstsza lokalizacja to okolice wyprostne kolan oraz łokci. Cechą charakterystyczną dla łuszczycy skóry jest objaw Koebnera, czyli powstawanie zmian typowych w miejscu uszkodzenia, czy zadrapania naskórka;
• łuszczyca paznokci – zajęcie paznokci może być jedynym objawem choroby, ale może także współistnieć ze zmianami w obrębie skóry. Paznokcie dotknięte łuszczycą charakteryzują się obecnością niewielkich wgłębień, mogą także przyjmować żółtawą barwę oraz być pogrubione i kruszyć się;
• łuszczyca głowy – łuszczyca owłosionej skóry głowy charakteryzuje się obecnością nawarstwionych łusek, jednak same włosy nie są dotknięte chorobą i zazwyczaj nie dochodzi do ich wypadania. Pierwsze objawy łuszczycy mogą być związane właśnie z tą lokalizacją.